# 4 - Gaby lan Bayu
(update 06/21/2015)
Tingale nganggo kathah luwih jujur saka tutuk. Saka mripat, sing crita. Saka mripat, ditempelake makna. Saka mripat, aku bisa ngerti isi atimu siji.
Aku cantik manawa saka iku.
Aku duwe pengalaman dhewe nalika maca mata wong.
Iku ing liyane. Aku lungguh ing pojok cedhak rak buku IPA.
Aku tansah njagong ana, dibintangi ing aksara ing buku, banjur supaya iku rendhem menyang otak.
Nalika mbenerake sandi jog, sengaja, mripat kawula kejiret wong iki nonton kula. Guy. rambute ana apik. Nyedhaki dhuwur lan Luwih lancip.
Aku banjur nyamar kanggo maca, dijamin sandi pasuryan karo buku nalika wong peered luwih. Aku siji penasaran prasaja.
Panjenenganipun lungguh ora adoh saka Aku. Ing mejo, ana notebook lan buku-buku. Katon kaya. Aku ora bisa ndeleng cetha, nanging aku cukup menowo tutup saka buku ing.
Sanajan dheweke ana nulis sibuk, mripate asring nglirik ing kula. Kaya aku opium kanggo wong.
Aku supaya iku pindhah anggere ora keganggu kula.
A sawetara dina mengko, wong tetep nglaksanakaken bab sing padha.
Nggawa notebook lan buku-buku, nulis, lan glances ing kula okehe. mripate padha kosong terus nyoba narik kawigaten manungsa waé. Loro mata salam loropaken, nanging isin. Mripaté kaya kula, nanging nalika aku nyawang maneh, tampilan diganti directions bebarengan.
Aku ngerti tampilan sing.
Aku ngerti makna saka mripat sing.
Nanging, sayangé, aku ora kasengsem ing wong kaya.
Aku mung kasengsem ing wong sing kuwat. Sing wani diajak kula, ora ndhelikake, nyolong tampilan.
Apa persis wis samesthine saka wong kaya wong?
Wish girl senengane sing weruh ana wong sing terus kanggo Mirit dheweke, lan cah wadon diajak marang pisanan?
Tengen.
Ah, kok aku ora mikir akeh babagan.
Aku mung supaya ngadeg wong.
Aku 'd luwih apik njaluk sibuk karo maca buku.
***
Valid diganti, tanggalan wis bola-bali ngowahi.
Minangka biasanipun, aku mbukak sandi hobi sak sekolah ngilangi: maca buku ing perpustakaan
aku wis lungguh ing sudhut, clutching novel isih anyar. Novel Award, kanthi irah-irahan Philosophy Coffee wong.
Biasane, nalika srawung karo novel, aku ora arep bakal diganggu. Aku seneng dadi piyambak supaya aku bisa njaluk menyang novel aku maca.
Nanging wektu iki beda.
Saiki, ana wong lungguh ing jejere kula.
Ora, wong iki ora wong sing seneng nyolong tampilan Aku wis tau marang.
Wong iku wong sing beda .
wong iki rawuh ing dumadakan, banjur kalah ing lawang atiku.
Aku ora bisa nolak ngarsane, supaya wong ing, lan diundang wong njagong karo kula loro.
Yen dijaluk, kaluwihan apa iki wong?
aku bakal njawab, aku kaya wong iku. Aku disenengi kabeh saka wong, malah pakulinan ala. (FYI, pakulinan kang perlu puguh ora nyenengake kang. Ora arang, kang banjur kanggo sekolah, tanpa padusan lan rerumput untu. Panjenenganipun namung uyuh wangi lan chewing permen karet kanggo mask mambu awak kang. Banget puguh.)
Sanadyan Aku ngomong nèk Aku disenengi kabeh dheweke Aku duwe barang favorit saka wong.
Aku disenengi utamané nalika piyambakipun nyumurupi kula langsung.
Aku utamané kaya nalika kita mata ketemu, ngganteni crita, tanpa njabut tembung.
Aku utamané kaya nalika kita mata saben chime, pancing siji liyane, banjur isi spasi P ing jantung.
cara mata nganggo, digawe kula tiba ing katresnan gampang.
"Gaby, carane paling buku" Panjenenganipun nimbali kula.
"Oh, iki?" Aku nuding kanggo novel administrasi Philosophy Kopi. "Good. Aku seneng. "
Iya ora ngomong mung mesem sethitik.
Aku banjur matak eseman cilik uga bali.
Nalika katon ing lawang perpustakaan, aku weruh wong sing tansah peeking adoh. Nalika nutup lawang perpustakaan, wus nglirik ing kula.
Mripate ninggalake pesen yen dheweke duka. jantung kang ana ing disarray.
Mbok, yen ndeleng Aku karo Aldo digawe iku babras.
Nanging apa iya aku Care.
Mikiraken minangka dosa kanggo Mudhun ing katresnan quietly.
Sedang diterjemahkan, sila tunggu..
