Maka Sora berkata lagi: “Lebih baik tuanku mundur saja, karena kalau memaksa mengamuk, seandainya berhasil, itu baik; kalau adik tuanku yang mudah dapat ditemukan, kalau tidak dapat ditemukan, kita akan seperti anai-anai menyentuh pelita. “Sekarang mereka mundur, puteri bangsawan didukung, semalam-malaman mereka berjalan ke utara, keesokan harinya dikejar oleh orang Daha, terkejar disebelah selatan Talaga-pager (Ranu Grati). Orang-orangnya ganti-berganti tinggal dibelakang, untuk berperang menghentikan orang Daha. Gadjahpagon kena tombak tembus pahanya, tetapi masih dapat berjalan. Kata Raden Wijaya: “Gadjahpagon, masih dapatkah kamu berjalan kalau tidak dapat, mari kita bersama-sama mengamuk. ” Masih dapatlah hamba, tuanku, hanya saja hendaknya perlahan-lahan. “Orang-orang Daha tidak begitu giat mengejarnya, kamudian mereka kembali di Telaga-pager. Raden Wijaya masuk belukar seperti ayam hutan, dan hamba-hambanya yang mengiring semua, ganti-berganti mendukung puteri bangsawan. Akhirnya hamba-hambanya itu bermusyawarah, membicarakan tentang keadaan Raden Wijaya. Setelah putus pembicaraannya, semua bersama-sama berkata: “Tuanku, sembah hamba-hamba tuanku semua ini, bagaimana akhir tuanku ayng masuk belukar dan keluar belukar seperti ayam-hutan itu, pendapat hamba semua, lebih baik tuanku pergi ke Madura Timur; hendaknyalah tuanku mengungsi kepada Wiraraja, dengan pengharapan agar ia dapat dimintai bantuan, mustahil ia tidak menaruh belas kasihan, bukankah ia dapat menjadi besar itu karena ayah tuanku almarhum yang menjadi lantarannya.” Kata Raden: “Itu baik, kalau ia menaruh belas kasihan, kalau tidak, saya akan sangat malu.” Jawab Sora, Ranggalawe dan Nambi, serentak dengan suara bersama: “Bagaimana dapat Wiraraja melengos terhadap tuanku.” Itulah sebabnya Raden Wijaya menurut kata-kata hambanya. Mereka keluar dari dalam hutan, datang di PANDAKAN, menuju ke orang tertua di pandakan, bernama Macan-kuping: “Raden Wijaya minta diberi kelapa muda, setelah diberi, lalu diminum airnya, ketiak dibelah, ternyata berisi nasi putih. Heranlah yang melihat itu. Kata orang: “Ajaib benar, memang belum pernah ada kelapa muda berisi nasi”. Gadjahpagon tidak dapat berjalan lagi, kata Raden Wijaya: “Orang tertua di PANDAKAN, saya menitipkan satu rang; Gadjahpagon ini tak dapat berjalan, hendaknya ia tinggal di tempatmu,” Kata orang PANDAKAN: “Aduh, tuanku, itu akan tidak baik kalau sampai terjadi Gadjahpagon didapati di sini, mustahil akan ada hamba yang menyetujui di PANDAKAN, kehendak hamba, biarlah ia berada di dalam pondok di hutan saja, di ladang tempat orang menyabit ilalang, di tengah-tengahnya setelah dibersihkan, dibuatkan sebuah dangau, sunyi, tak ada seorang hamba yang mengetahui, hamba di Pandakan nanti yang akan memberi makan tiap-tiap hari”.
Sora banjur ngandika maneh: "Luwih master mundur, amarga yen rampage dipeksa, yen sukses, iku apik; yen adhine bendara kula sing bisa gampang ditemokake, yen ora bisa ketemu, kita kaya rayap ndemek lampu. "Saiki padha ngungsi, putri bangsawan didhukung, kabeh wengi padha mlaku ing sisih lor, ing dina sabanjuré ngoyak dening Mangga, tinemu nglakoni ing kidul Talaga-pager (Ranu Grati). Wong tetep konco klamben-owahan, kanggo mungkasi perang Mangga. Gadjahpagon tumbak tembus kenek thigh, nanging isih bisa lumaku. Raden Wijaya ngandika: "Gadjahpagon, sampeyan isih bisa mbukak yen ora bisa, ayo kang njaluk bebarengan ing rampage. "Isih bisa dadi abdi, Gusti, kudu mung alon. "Wong sing ora dadi sregep ngoyak Mangga, kamudian wong bali ing Telaga-pager. Raden Wijaya ngetik thicket kaya partridges, lan para abdine padha dikawal kabeh, putri-owahan-owahan support bangsawan kang. Akhire para abdine sing deliberation, ngomong bab negara Raden Wijaya. Sawise nempel wong mati kabeh bebarengan matur: "Gusti, sembahyang gusti kawula kabeh iki, carane pungkasan Gusti ayng entri lan metu shrub grumbul kaya pitik-alas, panemu abdi kabeh, iku luwih apik kanggo pindhah menyang Madura Gusti East; hendaknyalah Gusti mlayu kanggo Wiraraja, karo pangarep-arep kang bisa nguripake kanggo kanggo bantuan, iku mokal kang wis ora sih, ora kang uga amba amarga rama gusti kawula almarhum sing dadi lantarannya. "Said Raden:" Iku apik sing iku welas asih, yen . ora, aku bakal isin banget "wangsulane Sora, lan Nambi Ranggalawe, bebarengan karo swara bebarengan:". Carane Wiraraja bisa nyawang adoh bendara kula "Makane Raden Wijaya ing tembung abdine. Padha metu saka ing alas, teka ing Pandakan, anjog kanggo wong tuwa ing Pandakan, jenenge Tiger-kuping: "Raden Wijaya takon dening klapa enom, sapisan diwenehi, lan banjur ngombe banyu, kelek pamisah, ketoke ngemot beras putih. Heranlah sing weruh. Wong ngandika: "Magic bener, memang ana wis tau dadi klapa enom ngandhut beras". Gadjahpagon ora bisa lumaku maneh, Raden Wijaya ngandika: "Ing Pandakan paling tuwa, aku ngandel siji rang; Gadjahpagon Tukang lumaku, sing banjur kudu tetep karo sampeyan, "ngandika Pandakan ing:" Oh, Gusti, iku bakal ora apik yen nerangake Gadjahpagon ketemu kene, iku mokal kanggo dadi babu sing ditampa ing Pandakan, karsane abdi, supaya iku dadi ing ing Cottage ing alas piyambak, ing lapangan endi suket mowing, ing tengah sawise reresik, digawe loom a, bisu, ora ana kang mangerténi abdi, abdi ing Pandakan mengko arep Feed saben dina ".
Sedang diterjemahkan, sila tunggu..
