Sawise, ing Jawa Kulon, padha ngadeg ana kraton dipimpin dening Raja Sungging Perbanagkara. Panjenenganipun sanget tresnani saka mburu kewan ing alas. Sawijining dina, Raja Sungging mburu ing alas bebarengan karo salah siji parjuritnya.
King Sungging kapandeng bingung
Guard: Apa salah karo kamulyan Panjenengan? Apa Paduka kapandeng bingung?
King: Kanggo dangu kita mburu kéwan nanging ora ana bisa aku Buru. Saka esuke kanggo sunset, kita bisa ora sembarang.
Guard: Nyuwun pangapunten Sang, kita luwih mungkasi kabeh goleki iki. Kasihan ratu, kang bakal nenggo wis
Pengawal: Sang bener, durung langit iki njupuk peteng, iku bakal becik yen kita bali menyang kraton.
King Sungging: Sampeyan lagi uga supaya kita mulih (Nalika looking ing mega sing wis miwiti kanggo katon peteng).
Pengawal: please Sang Panjenengan.
Dumadakan ana swara saka bayi (baby swara) nangis
Prabu sungging: Ahhh ...... apa ana sing?.
Pengawal:. Inggih iku katon kaya ana bayi nangis ... watara kene mesthi ora baby Sang
Prabu sungging sampeyan tengen. Pengawal! Apa ora sampeyan nemokake asal saka swara.
Pengawal: Good Paduka!.
Pengawal lan fro looking for ngendi asal saka swara saka bayi.
King Sungging: Sing kang (pointing kanggo bayi ing padhasan) gawanen bali kene !!!.
Pengawal: (kaya kang nyedhaki lan digawa ) Mangga Sang Panjenengan.
Guard: Nyuwun pangapunten Sang Panjenengan, kudu kita apa karo bayi, Sang Panjenengan. Dheweke wis ora tuwane.
Prabu sungging: Sampeyan tengen, apa ana bayi ing alas iki mbebayani. Apa aku kudu digawa menyang kraton.
Satekané ing prabu palace.
Sedang diterjemahkan, sila tunggu..