Malam yang sejuk mengiringi kesepiannya. Angin malam turut membelai rambutnya. Menemani ia yang tengah sendiri menatap indahnya bumi. Sebagai teman paling Setia di kesendirian dalam ketidakadilan ini.
Kelangan wengi ngancani kasepen. Ing wayah sore breeze mbantu stroked rambute. Ngancani kang sing awake dibintangi ing kaendahan saka bumi. Minangka kanca paling setya ing kasepen ing piala iki.