Alif nyoba supaya mlaku munggah afternoon iki meh peteng, kang ana bab kanggo pindhah saka cahya abang near kampus wilayah terminal. pasuryan kurang kebak bledug, ngetokake drenching badan ora mbayar manungsa waé. Nanging sapa bocahe kaya presiden sing nunggu ana wong, ora arep dadi pungkasan.
Ndeleng adoh menyang mangsa, gangguan saka kendaraan kaya inaudible ing kuping. Sok-sok dheweke weruh akeh ing pojok dalan, wus ana soko dheweke bisa nggunakake. tangan tengen tightly nyekeli gitar sethitik ageng saka awak, mung barang kang urip gumantung.
"Aku digunakake kanggo dadi ora sing saiki ..." swarane drifted nyoba liwat gemuruhé engine. Panjenenganipun ngaso ing ngarep saka kelontongan kandhang, wus nemu rejeki.
Wayahe mengko, penjaga toko metu karo salaman, nangkep arah diajungkan hat Alif tengadahkan marang wong mau. "Thanks om ..." ngandika Alif lirih kaya dheweke pindhah adoh. Salah dhuwit recehan liyane saka limang atus rupiah dheweke entuk. Ing jantung nyata dheweke kena ing ipat-lan chided sing maringi dhuwit recehan, "dhasar stingy, asu!", Nanging Alif nduweni daya.
Sedang diterjemahkan, sila tunggu..
