Kartika isih perih. Panjenenganipun setengah lying ing amben. . Nulis soko ing agenda
Lawang dibukak, Kartini teka menyang kamar lan mesem ing Kartika.
Kartika: (Nguripake, banjur mesem, sipaté) Capital saka ngendi wae?
Kartini: Ora penting. Mung mbusak rereged. (Lumampah menyang Kartika terus dheweke bathuk alon-alon)
Kartika: Apa sing? (Pointing tas plastik ireng kebungkus nggawa Kartini)
Kratini: Oh, iki ... ora penting tho. Carane ana Nduk? Basa Banjul Priksa jahe a? Utawa porridge? (Minangka wong sijine bingkisan menyang ngisor amben.
Kartika:.. Aku ora perlu ibu aku wis sethitik luwih Mungkin sesuk aku wis dileksanakake Mama sekolah Mmm .. Sampeyan katon kesel ibu arep turu jejere kula..?
Kartini: (nods calmly) Ya .?, ibu sanget kesel bisa ibu turu near tembok iku mesthi kelangan.
Kartika: mesthi, seneng (pucuk divorce, tak munggah menggati turu posisi).
Kartini menek menyang amben lan langsung ambruk asleep nalika Kartika isih sibuk nulis diary nalika. .. sok-sok looking Kartini Dumadakan pen nuli menyang lantai Kartika kesusu metu saka amben, ngangkat munggah sesinglon wanted Nanging, manungsa waé momentarily diverted saaat ndeleng piping ireng Kartini Miturut kasebut kanthi teliti, ditarik metu paket saka ngisor amben...
Kartika: Hm .. apa yah iki? Ibu Kartini endi neraka iki kabeh dina? Tumben uga digawa dening dening ... (Bukak tas plastik. Panjenengane pinanggih jubah ireng lan piso kebak getih. Kartika nyekeli obyek wedi airmuka. Panjenenganipun kapandeng bali lan kasebut Kartini sing isih turu maneh nguripake kanggo obyek) Kanggo salin apa lan piso? getih banjur sing?
Sedang diterjemahkan, sila tunggu..